Bones and Flowers

Joł.
Niedługo mnie chyba zabijecie za częstotliwość dodawania postów, ale chyba mam jakiegoś skill'a życiowego, więc nie będę się stopować. Nawet na basen chciało mi się pojechać. Wow.
Anko i Robert mają mnie dość. A raczej mojej Sherlockowej obsesji. W kółko powtarzają mi, że nie jestem jak Sherlock; że Robert to nie Watson; że idiotycznie wyglądam w postawionym kołnierzu płaszcza. I tak im przerywam w środku rozmowy ze stwierdzeniem, że Sherlock jest najpiękniejszy.
R: bla bla bla bla laptop bla bla
A: bla bla ciocia bla bla wujek bla bla moja wielka bla rodzina
R: bla bla biedronka bla bla Naruto bla bla nowy bla rozdział
O: ALE ON JEST TAKI ZAJEBISTY AWWWWW
A: Ale wiesz, że rozmawiamy o czymś zupełnie innym.*
O: WIEM ;W; *stawia kołnierz płaszcza* WATSONIE IDZIEMY
R: Nie mów na mnie tak.
O: I tak idziesz. Wyczułam zwątpienie w twoim głosie.

*Nie byłam pewna o czym rozmawiali. 

Zaczęłam opracowywać nową OC, ale o tym kiedy indziej. 

Swoją drogą przyśnił się mi taki mega ogromnie straszny sen i chyba napiszę z niego, krótkie opko. 

Ehh. Niewypał. O ile z twarzą jest znośnie, tak moja umiejętność rysowania kwiatków (i to w dodatku sztucznych) jest na poziomie ameby. Tak samo jak jednolite kolorowanie dużych powierzchni. Dlatego jest to przyciemnianie dodane w programach. Ogólnie randomowa dzieweczka wzięta z dA z uprzednią zgodą artysty oczywiście. 

Autor zdjęcia nazwał je Bones, a ja nazwałam swój rysun Flowers. Stąd tytuł notki Bones and Flowers. 

Komiks. 

Dziękuję za uwagę i zapowiadam rychły powrót z nowym portretem. 

Bardzotrudnosiędomyślićczyim.

Dobranoc ewrybady i strasznych snów z fluorescencyjnymi oczkami <3

 Depeche Mode- Personal Jesus